انواع برش رحم در سزارین
انواع برش رحم در سزارین نکته ای مهم می باشد. زیرا نوع برش رحمی ، در ترمیم جای برش و عوامل دیگر بعد از زایمان اثر مستقیم می گذارد.
در این مقاله به انواع برش رحم در سزارین و مزایا و معایب آن می پردازیم.
انواع برش رحم در سزارین ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دکتر زارع پور ، متخصص زنان و زایمان در تهران با دانش و مهارت بالا در زمینه ی زایمان ، مشتاقانه آماده ی ارائه ی خدمات به شما عزیزان می باشند. جهت هر گونه مشاوره با ایشان می توانید از طریق زیر اقدام کنید:
- 021-44447616
- 09329137333
- اینستاگرام
برحسب محل برش داده شده بر روی رحم در سزارین ، برش ها به دو نوع 1- کلاسیک (Classic C.S) و 2- سگمانتر ( Lower uterine segment or Cervical C.S) تقسیم می شود.
در نوع کلاسیک ، برش بر روی تنه رحم (بصورت عمودی ) و در نوع سگمانتر برش بر روی سگمان تحتانی داده می شود. برحسب جهت برش داده شده ، برش سگمانتر ؛ خود به دو نوع افقی یا عرضی (Low transverse) و عمودی یا طولی (Low vertical) تقسیم می شود.
1- برش کلاسیک
در این روش یک برش طولی بر روی سطح قدامی تنه رحم ( بالای سگمان تحتانی ) داده می شود و نیازی به جداسازی مثانه و کنار زدن پریتوئن وجود ندارد و لذا ساده ترین روش برای برش دادن است، اما به دلیل عوارض نسبتا بالا و خطرناک آن ( احتمال زیاد پارگی رحم در حاملگی های بعدی بخصوص حین زایمان ، ریسک چسبندگی های داخلی صفاقی و خونریزی ) کاربرد آن به موارد زیر محدود می گردد:
اندیکاسیون های برش کلاسیک
- نتوان سگمان تحتانی را در معرض دید قرار داد
- چسبندگی شدید سگمان تحتانی به مثانه در اثر جراحی قبلی
- قرار عرضی یک جنین بزرگ، بخصوص همراه با پارگی کیسه آب و گیر کردن مثانه درکانال زایمان
- جفت سرراهی با لانه گزینی قدامی
- بدنبال برخی از موارد پیوند کلیه که کلیه نزدیک به سگمان تحتانی قرار گرفته یا آن را مخفی کرده است.
- امکان برش دادن سگمان تحتانی وجود نداشته باشد(کارسینوم مهاجم سرویکس ، فیبروم و غیره)
- کوچکی شدید جنین
- نمای بریچ ( عدم تشکیل کامل سگمان تحتانی )
(توجه: گاها به دلیل بروز مشکلات غیره منتظره در حین زایمان ممکن است ، نیاز به گسترش دادن برش پیدا شود.)
2- برش سگمان از نوع Incision Low Vertical ( Sellheim or kronig)
در این روش یک برش عمودی ( یا طولی) بر روی سگمان تحتانی رحم داده شده و تقریبا همیشه به قسمت انقباضی سگمان فوقانی گسترش می یابد. از این روش عمدتا در مواردی که انجام برش عرضی آسان یا امکان پذیرنباشد ( پرزانتاسیون های غیرعادی، چندقلویی، جنین شدیدا نارس در نولی پار، موقعیت خاص جفت) استفاده می شود. (سگمان تحتانی بیشتر ، بصورت عرضی برش داده می شود.)
معایب این روش عبارتند از:
- احتمال آسیب زیاد به مثانه
- گسترش برش به بالا ( رحم )
- خطر پارگی رحم در حاملگی بعدی
- ترمیم مشکل برش و خونریزی در صورت گسترش پارگی
- برش سگمان از نوع (Low transverse incision “kerr”)
در این روش یک برش عرضی ( برش انتخابی ، به خصوص در پرزانتاسیون سفالیک) روی سگمان تحتانی رحم که قابلیت انقباضی نداشته و نازک هم هست، داده می شود. به همین دلیل در آن امکان خونریزی کم بوده و نیز احتمال پارگی رحم در حاملگی های بعدی کاهش می یابد، ترمیم آن آسان تر صورت می گیرد و خطر چسبندگی روده ها به محل برش کمتر است. در حال حاضر این برش رایج ترین روش مورد استفاده در سزارین های غیراورژانسی است.
معایب این روش عبارتند از:
- امکان گسترش برش به طرفین ( پارگی عروق رحمی)
- گسترش برش به طرف پایین ( سرویکس و واژن)
- وقت گیر بودن این نوع برش
جای برش های سزارین بعد از زایمان رو چطور میشه از بین برد؟
برای رفع جای عمل سزارین تزریق دارو وکربوکسی تراپی کمک می کنه.