انواع برش رحم در سزارین

انواع برش رحم در سزارین

انواع برش رحم در سزارین نکته ای مهم می باشد. زیرا نوع برش رحمی ، در ترمیم جای برش و عوامل دیگر بعد از زایمان اثر مستقیم می گذارد.

در این مقاله به انواع برش رحم در سزارین و مزایا و معایب آن می پردازیم.

برحسب محل برش داده شده بر روی رحم  در سزارین ، برش ها به دو نوع 1- کلاسیک (Classic C.S) و 2- سگمانتر ( Lower uterine segment or Cervical C.S) تقسیم می شود.

در نوع کلاسیک ، برش بر روی تنه رحم (بصورت عمودی ) و در نوع سگمانتر برش بر روی سگمان تحتانی داده می شود. برحسب جهت برش داده شده ، برش سگمانتر ؛ خود به دو نوع افقی یا عرضی (Low transverse) و عمودی یا طولی (Low vertical) تقسیم می شود.

1- برش کلاسیک

در این روش یک برش طولی بر روی سطح قدامی تنه رحم ( بالای سگمان تحتانی ) داده می شود و نیازی به جداسازی مثانه و کنار زدن پریتوئن وجود ندارد و لذا ساده ترین روش برای برش دادن است، اما به دلیل عوارض نسبتا بالا و خطرناک آن ( احتمال زیاد پارگی رحم در حاملگی های بعدی بخصوص حین زایمان ، ریسک چسبندگی های داخلی صفاقی و خونریزی ) کاربرد آن به موارد زیر محدود می گردد:

اندیکاسیون های برش کلاسیک

• نتوان سگمان تحتانی را در معرض دید قرار داد
• چسبندگی شدید سگمان تحتانی به مثانه در اثر جراحی قبلی
• قرار عرضی یک جنین بزرگ، بخصوص همراه با پارگی کیسه آب و گیر کردن مثانه درکانال زایمان
• جفت سرراهی با لانه گزینی قدامی
• بدنبال برخی از موارد پیوند کلیه که کلیه نزدیک به سگمان تحتانی قرار گرفته یا آن را مخفی کرده است.
• امکان برش دادن سگمان تحتانی وجود نداشته باشد(کارسینوم مهاجم سرویکس ، فیبروم و غیره)
• کوچکی شدید جنین
• نمای بریچ ( عدم تشکیل کامل سگمان تحتانی )

(توجه: گاها به دلیل بروز مشکلات غیره منتظره در حین زایمان ممکن است ، نیاز به گسترش دادن برش پیدا شود.)

2- برش سگمان از نوع Incision Low Vertical ( Sellheim or kronig)

در این روش یک برش عمودی ( یا طولی) بر روی سگمان تحتانی رحم داده شده و تقریبا همیشه به قسمت انقباضی سگمان فوقانی گسترش می یابد. از این روش عمدتا در مواردی که انجام برش عرضی آسان یا امکان پذیرنباشد ( پرزانتاسیون های غیرعادی، چندقلویی، جنین شدیدا نارس در نولی پار، موقعیت خاص جفت) استفاده می شود. (سگمان تحتانی بیشتر ، بصورت عرضی برش داده می شود.)

معایب این روش عبارتند از:

1. احتمال آسیب زیاد به مثانه
2. گسترش برش به بالا ( رحم )
3. خطر پارگی رحم در حاملگی بعدی
4. ترمیم مشکل برش و خونریزی در صورت گسترش پارگی

• برش سگمان از نوع (Low transverse incision “kerr”)

در این روش یک برش عرضی ( برش انتخابی ، به خصوص در پرزانتاسیون سفالیک) روی سگمان تحتانی رحم که قابلیت انقباضی نداشته و نازک هم هست، داده می شود. به همین دلیل در آن امکان خونریزی کم بوده و نیز احتمال پارگی رحم در حاملگی های بعدی کاهش می یابد، ترمیم آن آسان تر صورت می گیرد و خطر چسبندگی روده ها به محل برش کمتر است. در حال حاضر این برش رایج ترین روش مورد استفاده در سزارین های غیراورژانسی است.

معایب این روش عبارتند از:

1. امکان گسترش برش به طرفین ( پارگی عروق رحمی)
2. گسترش برش به طرف پایین ( سرویکس و واژن)
3. وقت گیر بودن این نوع برش